De busreis van Kajuraho naar Varanasi was best een beetje afzien - echt: ik zal nooit meer over de Hollandse weg klagen! Voordeel van 7 uur hobbelen over de Indiase wegen is voor mij dat ik onmiddelijk in slaap val - maar dat geluk had niet iedereen. De lunch was in de vorm van een picknick, inclusief 'natuurtoilet'. De lunch was echt aapjes kijken, alleen waren wij de aapjes en stond er een kring Indiase kinderen om ons heen om te kijken hoe we dat doen - en om te kijken of er wat overbleef natuurlijk.

Varanasi is over een lengte van 7 kilometer langs één oever van de rivier de Ganges gebouwd. De beste omschrijving is denk ik heksenketel - ongelooflijk. De Ganges is voor de Indiers een heilige rivier, alleen wordt ze naar Westerse maatstaven niet zo goed behandeld hoor, de oevers zijn ronduit vies: bergen afval drijven in het water.
Ze doen alles in die rivier: kleren wassen, eten wassen, zichzelf wassen, erin vissenmaar ook het riool komt er op uit en de crematieplaatsen zijn ook aan de rand van de rivier: alle overledenen worden eerst ondergedompeld in de Ganges voor ze op de brandstapels gelegd worden: een laatste slok heilig water voor de overledene. Van dichtbij foto's maken mag niet, maar met de boot kun je er gewoon langs varen, wat we ook gedaan hebben. Dat heeft op iedereen een grote indruk gemaakt. We hebben ook de 'aarti-ceremonie' meegemaakt, dat is de ceremonie waarmee iedere avond eer wordt bewezen aan de Ganges. Het is gebruikelijk daarbij je eigen boterlampje te water te laten en een wens te doen: Moeder Ganges (zoals ze haar noemen) zal die dan laten uitkomen.

We hebben ook een wandeling gemaakt door de oude binnenstad: zulke smalle steegjes hadden we niet eerder gezien.
De straten in India is echt iets bijzonders. Er zijn geen troittoirs, en als je mazzel hebt zijn de rijbanen gescheiden maar meestal niet. En dus lopen de voetgangers tussen de fietsriksja's, tuc tucs, scooters, motoren en auto's. De enige verkeersregels die we hebben ontdekt is dat a: iedereen links rijdt, en b: niet twijfel en gewoon gas geven!
En dan zou ik bijna nog de koeien vergeten. Inderdaad: die zijn heilig hier en er wordt zedaarom geen strobreed in de weg gelegd. Koe op de weg? jammer dan: als ze niet uit de weg gaan staat alles stil. We hebben er zelfs één midden in een sari winkel zien staan. En ze zijn lang niet allemaal even goedgehumeurd: verschillende mensen uit de groep hebben al een kopstoot gehad. En dan heb je nog mazzel als je er één treft die geen horens heeft.
En dan bedelaars, want die heb je hier in overvloed. Samen met de kinderen die op straat souvenirs verkopen kunnen die behoorlijk vasthoudend zijn. Wat voor ons dan weer lastig te begrijpen is, is dat we er veel gezien hebben die aan de ene kant bedelen, maar aan de andere kant een recent type smartphone blijken te hebben.... Ik weet het niet, je kent natuurlijk niet het hele verhaal maar het is lastig te snappen. Er wordt overigens heel veel reclame gemaakt waarin mensen worden opgeroepen om de kinderen naar school te sturen. De overheid steunt dat ook - in het dorpje dat we eerder deze reis bezochten subsidieert de overheid de hele school - boeken, uniforms, lunches en de kosten van het onderwijs zelf.

Morgen weer vroeg op - zoals veel dagen. Vanochtend spande de kroon hoor: 4 uur want een boottocht over de Ganges om de zon op te zien komen. De moeite waard hoor maar toch ...

Morgen rijden we naar de grens met Nepal. Vanaf morgenavond zijn we in Nepal voor bezoeken aan o.a. Chitwan (natuurpark), Lumbini (geboorteplaats Boeddha), en Kathmandu.